«Ազգային ինքնորոշում միավորման» առաջնորդ Պարույր Հայրիկյանն ուզում է հավատալ, որ այս տարի իրենց կհաջողվի մարդկանց մտքերը հասունացնել ժողովրդավարության ուղղությամբ: «Ես մեր ժողովրդին նվիրել եմ բացարձակ ժողովրդավարության համակարգի գաղափարը` գրքերի տեսքով, և ուզում եմ հավատալ, որ այս ուղղությամբ մարդկանց մտքերը կկարողանանք ավելի հասունացնել, որովհետև այստեղ պետության հիմքում մարդկանց հարցն է, և այս սկզբունքի որդեգրումը կարող է Հայաստանին խիստ առանձնացնել աշխարհի ժողովուրդներից»,- Tert.am-ի հետ զրույցում ասաց նա:

Վերջինիս համոզմամբ՝ ժողովրդավարությունը որպես հենակետ օգտագործելով` Հայաստանը ոչ միայն համաշխարհային քաղաքակրթության մեջ ներդրում կունենա, այլ նաև կավելացնի համակիրների բանակը:

Թե որն էր Հայաստանի անկախ պատմության ամենաբեղմնավոր տարին, Պարույր Հայրիկյանը մի քանիսը նշեց. «Այդ հարցին տարբեր տեսանկյուններից է պետք նայել: Անկախության հռչակագրից հետո ամենակարևորը անկախության հանրաքվեն էր, և սեպտեմբերի 21-ին առաջին անգամ մեր ժողովուրդը հավաքականորեն այո ասեց անկախության գաղափարին, հետո 1992 թվականը` որպես բանակի ստեղծման տարի, 1995-ը Սահմանադրության ստեղծմամբ կարելի է կարևոր համարել, 1998 թվականը՝ որպես առաջին արդար ընտրությունների տարի: Արդար ասում եմ նրա համար, որովհետև առաջին փուլում ոչ մեկը ոչ միայն չանցավ, այլև մեկը շատ մեծ գերակայություն չունեցավ մյուսի նկատմամբ: Դա առայժմ միակ արդար ընտրությունն է»:

Հայրիկյանի կարծիքով՝ կարելի է նաև սահմանադրական բարեփոխումները համարել ինչ-որ քայլ, որովհետև մինչ այդ ունեինք Սահմանադրություն, որտեղ նախագահը դիկտատոր էր:

Եվրոպական միության ուղղությամբ կողմնորոշվելը նույնպես ԱԻՄ առաջնորդը կարևոր համարեց, բայց նկատեց. «Ցավոք սրտի, այդպես մի տարի առանձնացնել որպես բարեփոխումների տարի, չենք կարող, որովհետև մեր կյանքում, չնայած այս կամ այն ոլորտում ունեցած որոշակի հաջողությունների, ընդհանուր առմամբ ոչ թե վերընթաց է եղել, այլ հակառակը»:

Աղբիւր՝ Tert.am

Հայ ազգային, քաղաքական գործիչ, խորհրդային նշանավոր այլախոհ, 1968թ.-ից գաղտնի գործող Ազգային միացյալ կուսակցության անդամ, այնուհետև` ղեկավար, Ազգային ինքնորոշում միավորում կուսակցության առաջնորդ, Խորհրդային Միության ժողովրդավարական շարժումների հիմնադիր և ղեկավար, գրող, երգահան Պարույր Հայրիկյանը ASEKOSE.am-ի թղթակցի հետ զրուցել է 2014 թվականի հետ կապված իր ծրագրերի, գործած սխալների, ամանորյա սեղանի մասին:

Պարոն Հայրիկյան, ի՞նչ նպատակներ, ծրագրեր  ունեք՝  կապված 2014 թվականի հետ:

-Կարևորագույն նպատակս կմնա նույնը՝ «Բացարձակ ժողովրդավարության» մոդելի ամրագրումը, այն է՝ Հայաստանը դարձնել իսկապես  ժողովրդին պատկանող երկիր  և  դրան զուգահեռ ուղղել թույլ տված բոլոր սխալները, որոնք մինչև այսօր տեղի են ունեցել մեզնից անկախ:

Իսկ հնարավոր կլինի ՞  ուղղել այդ սխալները և որո՞նք են դրանք:

-Կյանքում անհնարին ոչինչ չկա: Հայաստանը դարձավ միջազգային իրավունքի ենթակա, բայց  այդպես էլ իրեն չդրսևորեց որպես միջազգային իրավունքի կարիքն ունեցող պետություն: Ազգային արժեքային համակարգի հարցում  նույնպես  Հայաստանը թերացավ: Այսինքն, արտաքին քաղաքականության մեջ մեր պարտքը չկատարեցինք մեր նախնիների հանդեպ, ապրեցինք՝ արհամարհելով սերնդի առջև ծառացած հարցերը: Մեր պետությունը, ինչպես ես էի հուշում, ինչ-որ չափով խոսեց Ցեղասպանության հետևանքները վերացնելու մասին. այն է՝ ոչ թե ճանաչում, այլ հետևանքների վերացում: Բայց որևէ քայլ չարեց: Մենք հեռացած ենք  մեր ազգային արմատներից և  մեր  կրթական համակարգում  այդ  առիթով ոչինչ չարվեց: Հայաստանը Սահմանադրություն ընդունեց, կարևորագույն չափորոշիչների մասին խոսեց, բայց, այդպես էլ  չդարձավ կազմակերպված իշխանությունների երկիր, Հայաստանը չպատկանեց քաղաքացուն, հիմա էլ նախապատվությունը տվեցինք 3 դիկտատորների համագործակցությանը, որը  պատմական մեծ խայտառակություն է:

Ո՞րն է եղել Ձեր կյանքի ամենաուրախ  կամ ամենատխուր Նոր տարին:

-Այդ ուղղությամբ դեռ չեմ մտածել,  չեմ կարող ասել:

Ի՞նչ  ուտեստներ պետք է անպայման լինեն Ձեր ամանորյա սեղանին:

-Մեր հայրերն ու մայրերը ժամանակին կարևորել են Սուրբ ծնունդը, իսկ այսօր՝   բոլշևիզմից հեռանալուց  25 տարի հետո, Նոր տարին Հայաստանում դեռևս  ավելի մեծ տոն է համարվում, քան Սուրբ ծնունդը կամ Հարության տոնը: էլ չեմ խոսում այն մասին, որ մեր ազգային Հայկի ու Բելի կռիվը՝ մեր սկզբնավորման տոնը, ընդհանրապես չի նշվում:

Վերջին տարիներին հայկական ավանդույթի համաձայն դեկտեմբերի 30-ից մինչև հունվարի 5-ը ես պահք եմ պահում: Այդպես է նախատեսված: Եվ իմ պոլսեցի նախնիները ունեին  Նոր տարվա պահքին վերաբերող ուտեստներ. թոփիկ, անուշ ապուր..Ի դեպ, դա ինձ փրկում է  ամանորյա հարկադիր  ուտելիքներից:

Իսկ Դուք՝  ինքներդ,  որևէ  ուտեստ պատրասո՞ւմ եք Ամանորին:

-Չէ, կոնկրետ Ամանորին ոչինչ չեմ անում, եթե ի վիճակի եմ լինում՝ գնումներ եմ կատարում և այլն: Այդպես ստացվել է, պարզապես երեխաներս ինձ հերթ չեն տալիս:

Ի՞նչ կմաղթեք հայ ժողովրդին:

-Կուզեի, որ հայ մարդիկ՝ այդ թվում և ես, կարողանայինք Աստծով ապրել, լինեինք ճշմարտության կողմնակից, չապրեինք նյութականով: Կատարեինք աստվածային պատվիրանները, որոնց դեպքում զզվանքով կվերաբերեինք «Որտեղ հաց, այնտեղ կաց» ասացվածքին ու կհասկանայինք, որ մանր ու մեծ խնդիրների պատճառով հայրենիքը լքել չի կարելի:

Աղբիւր՝ Asekose.am