Ռոբերտ Քոչարյանն ու նրան սատարող ուժերը, ըստ «Ազգային ինքնորոշում» միավորման առաջնորդ Պարույր Հայրիկյանի, Մաքսային միության կցորդներն են, և Քոչարյանը Կրեմլի համար «ձեռնտու անձ է»:
«Ի վերջո, ինչո՞ւ Քոչարյանն այդպես էլ չի խոսում Մաքսային միության մասին», - լրագրողների հետ հանդիպմանը հարց բարձրացրեց Հայրիկյանը` շարունակելով. - «Ասում են` լռություն համաձայնության նշան է: Վերջ: Ռոբերտ Քոչարյանը, նրան սատարող կամ անցյալում սատարած ուժերը, կամ այսօր սատարելու պատրաստ ուժերը դրանք Մաքսային միության կցորդներն են: Մաքսային միության դեմ չի խոսում նաև առաջին կոչված նախագահը… Սրանք նույն թիմն են, սրանք նույն բոլշևիկյան, ռուսական կայսերապաշտական ուժերի հլու-հնազանդ թիմն են»:
Հայրիկյանի համոզմամբ` ժամանակին հենց Ռոբրտ Քոչարյանն է դրել Մաքսային միությանը Հայաստանի միանալու, այսինքն՝ ինքնիշխանությունը կորցնելու հիմքերը, երբ Պուտինի հետ կնքեց «Հայաստանի շահերի տեսանկյունից դավաճանական «Գույք՝ պարտքի դիմաց» գործարքը». - «Ամենակարևոր հարցի մասին, այսպես կոչված երկրորդ նախագահը, ինչու եմ ասում այսպես կոչված. միայն Մարտի 1-ը կամ «Գույք` պարտքի դիմաց»-ը բավական է, որպեսզի ամեն հայ մարդ հասկանա, որ դա մեր ժողովրդի առաջնորդը չի եղել: Եթե ընտրվել է ինչ-որ պահի` 98 թվականին (փաստ է, դա չենք կարող մերժել), ընտրվել է: Բայց հետո իրեն չի պահել որպես նախագահ: Ուրեմն նրանք` ոչ միայն երկրորդ նախագահ կոչվածը, այլև առաջին նախագահը, ամեն ինչի մասին կխոսեն, որպեսզի հիմնականի մասին չխոսեն»:
Հայրիկյանի համոզմամբ` խորհրդարանական ոչ իշխանական ուժերը պարզապես միացել են կուտակային կենսաթոշակային համակարգի դեմ բողոքող երիտասարդներին. - «Բայց այդ պարկեշտությունն էլ չունեն, որ ասեն` երիտասարդների նախաձեռնած հանրահավաքին մենք միանում ենք: Ասում են` մե'նք հանրահավաք ենք անում»:
ԱԻՄ առաջնորդը գազային համաձայնագրերն անվանեց «ղազագիր»` նշելով, որ երկրի նախկին նախագահները չեն խոսում դրանց մասին. - «Գոնե դրա մասին խոսեն, ակնհայտ կդառնա, որ Մաքսային միության բռնատիրական քայլերի կամ անազնիվ քայլերի նկատմամբ քննադատական վերաբերմունք ունեն»:
Հայրիկյանի խոսքով` Սերժ Սարգսյանը դեմ գնաց Հայաստանի շահերին ու հայտարարեց Մաքսային միությանը անդամակցելու մասին: Իսկ այժմ էլ Ռոբերտ Քոչարյանի միջոցով Կրեմլը ձգտում է ուժեղացնել իր վերահսկողությունը Հայաստանում. - «Մոսկվան իր շահերի իրականացմանը լիարժեքորեն հասել է արդեն Սերժ Սարգսյանի պայմաններում, բայց Մոսկվան մշտապես Սերժ Սարգսյանին լրացուցիչ վախի մթնոլորտում պահելու ցանկություն կունենա: Որովհետև ինչպես մեկ օրվա ընթացքում միտքը փոխեց, դարձավ «մաքսավոր», այնպես էլ կարող է մեկ օրվա ընթացքում միտքը փոխել և դառնալ եվրոպամետ»:
«Ժառանգություն» կուսակցության քարտուղար Ստյոպա Սաֆարյանի կարծիքով, Ռոբերտ Քոչարյանի նպատակը ոչ թե երկրում իրավիճակ փոխելն է, այդ թվում իր նախագահության օրոք ձևավորված քրեաօլիգարխիկ համակարգին վերջ տալը, այլ այս փուլում` ընդամենը վարչապետի աթոռին տիրանալը:
«Նա առանձնապես և բացառապես խնդիր ունի միայն վարչապետի պաշտոնի հետ և այն զբաղեցնողի հետ: Ռոբերտ Քոչարյանը որևէ կերպ չի քննադատել Սերժ Սարգսյանին, նրա վարած արտաքին ու ներքին քաղաքականությունը, թեպետ բոլորս ենք հասկանում, որ Տիգրան Սարգսյանը այդ քաղաքականությունն ապահովողների ընդամենը մի օղակն է: Եվ կարելի է վստահաբար ասել, որ Ռոբերտ Քոչարյանի համար միակ կարևոր խնդիրը դա վարչապետի պաշտոնն ազատելն է», - ասաց Սաֆարյանը` շարունակելով. - «Քոչարյանը փորձում է Հայաստանում բեմականացնել ռուսական հայտնի սցենարը: Երբ նախկինում Դմիտրի Մեդվեդևն էր նախագահ, Վլադիմիր Պուտինը` վարչապետ, ապա այժմ Ռոբերտ Քոչարյանը առաջարկում է այդ նույն սցենարը կիրառել նաև Հայաստանի պարագայում: Հետևաբար չի կարելի ասել, թե սա ընդդիմադիր գործունեության միջոցով քաղաքականություն վերադառնալու փորձ է Ռոբերտ Քոչարյանի պարագայում, որովհետև ո'չ նա է ըստ էության ընդդիմադիր գնահատականներ տվել ներկայիս իրավիճակին, ո'չ էլ նրան սատարող քաղաքական շրջանակներն են ընդդիմադիր կեցվածք ցուցաբերում»:
Աղբիւր՝ Azatutyun.am
ԴԷՊԻ ԲԱՑԱՐՁԱԿ ԺՈՂՈՎՐԴԱՎԱՐՈՒԹԻՒՆ
Նուիրում եմ բոլոր ժամանակների բոլոր ազգերի ազատասէր մարդկանց..
Ժողովրդավարութիւնը մեծագոյն համամարդկային արժէքներից է։ Պետութիւնների ժողովրդավարականութեան կողմնակիցներն արձանագրում են, որ իր բոլոր թերութիւններով հանդերձ ժողովրդավարութիւնը հասարակական յարաբերութիւնների կարգաւորման եւ ազգային պետական կեանքի կառավարման լաւագոյն համակարգային հնարաւորութիւնն է։ Ընդգծւում է նաեւ այն, որ ժողովրդավարութիւնը դարձել է միջազգային յարաբերութիւնների կարգաւորման, պետութիւնների խաղաղ գոյակցութեան եւ զարգացման գլխաւոր նախապայմանը։