Հայաստանի վարչապետ Տիգրան Սարգսյանը մեկնելու է Սոչի, որտեղ մասնակցելու է ձմեռային օլիմպիադայի փակման արարողությանը: Տիգրան Սարգսյանը նաեւ հանդիպում է ունենալու Մեդվեդեւի հետ: ՀՀ վարչապետին այդ այցի ժամանակ ուղեկցելու են այն պաշտոնյաները, ովքեր պատասխանատու են Մաքսային միությանը Հայաստանի անդամակցության թղթաբանության համար:
Ինչպես հայտնի է, Հայաստանի իշխանությունը խնդիր է դրել որքան հնարավոր է արագ պատրաստել այդ թղթերը, եւ սահմանել է գերարագացված ռեժիմ: Այս արագությունը խիստ զարմացրել է Ռուսաստանի եւ Մաքսային միության համապատասխան պաշտոնյաներին, որոնք անթաքույց հեգնանքով հայտարարում են, թե «տպավորված են Հայաստանի փութաջանությունից»:
Ըստ ամենայնի, Մեդվեդեւի եւ Տիգրան Սարգսյանի հանդիպմանը քննարկվելու է հենց ՄՄ անդամակցության հարցը, եւ ՀՀ վարչապետը զեկուցելու է արագացված ռեժիմի արդյունքների մասին: Պետք չէ կասկածել, որ Մեդվեդեւը նույնպես տպավորված է լինելու այդ արդյունքներից, քանի որ ՄՄ մյուս անդամներն ու թեկնածուներն անընդհատ ինչ որ պահանջներ են դնում:
Հայաստանը որեւէ պահանջներ չի դնում, Հայաստանը համաձայն է ամեն ինչի: Չի եղել մի դեպք, երբ Հայաստանը որեւէ հարցում որեւէ մտահոգություն հայտնի: Օրինակ, Տիգրան Սարգսյանը եւ տնտեսական բլոկի նախարարները գրեթե անթաքույց խոսում են ՄՄ վտանգների մասին ու հայտարարում, որ ոչինչ, մեկ է, մեզ օգուտ է: Սերժ Սարգսյանն էլ է ասում, որ դա բխում է ազգային շահից:
Տարօրինակ հերթական վիճակն է ստեղծվել հայ-ռուսական «հարաբերություններում»՝ ռուսները «զզվում» են հայերից, հայերն էլ ճակատները պնդացրած՝ գերարագացված ռեժիմով ընդառաջ են գնում ռուսական նախաձեռնություններին, կարծես ասելով՝ «էս ա՞ ուզածներդ, դե առեք-գլխներիդ տվեք»:
Թե ինչ ավարտ կունենա այս խեղկատակությունը, դժվար է ասել: Երեւում է՝ հայկական կողմը համառորեն կշարունակի այն, որովհետեւ այլ ելք չունի: Ինչ վերաբերվում է ռուսական կողմին, հնարավոր է Մոսկվայում որոշեն վերջ տալ խեղկատակությանը՝ Ուկրաինան տանուլ է տրվել, մեծացել է Ռուսաստանի միջազգային մեկուսացվածությունը եւ շրջափակումը, ռուսական տնտեսությունը հայտնվել է մեղմ ասած դժվար վիճակում: Արեւելքից էլ սկսել է չինական հզոր էքսպանսիան: Այս պայմաններում, ՄՄ անդամները, մի կողմից, դառնում են տհաճ բեռ, մյուս կողմից՝ պոտենցիալ «այրվող» տարածքներ, պոտենցիալ մայդաններ, որտեղ մեծանում է միայն ատելությունն ու թշնամանքը:
Ըստ այդմ, այս ամենի ֆոնին հնարավոր է Մեդվեդեւը վերջապես Տիգրան Սարգսյանին կհայտնի տհաճ «գաղտնիքը»՝ Հայաստանը պետք չէ Մաքսային միությանը, այնտեղ ոչ ոք Հայաստանին չի սպասում: Եւ կհորդորի «արագացված ռեժիմով» պատրաստել հիմնավորումներ, թե ինչու չպետք է Հայաստանը անդամակցի ՄՄ-ին:
Մոսկվային ինչ պետք է՝ Հայաստանում արդեն հասել է՝ գազի ու ռազմաբազայի «հավերժությանը»: Իսկ Հայաստանին մնում է, որ «հանգուցալուծման» շեմին թղթերով ամեն ինչ կարգին լինի:
Եւ Մեդվեդեւն ըստ ամենայնի Տիգրան Սարգսյանին կասի՝ «փալաս մի եղեք»:
Աղբիւր՝ lragir.am
ԴԷՊԻ ԲԱՑԱՐՁԱԿ ԺՈՂՈՎՐԴԱՎԱՐՈՒԹԻՒՆ
Նուիրում եմ բոլոր ժամանակների բոլոր ազգերի ազատասէր մարդկանց..
Ժողովրդավարութիւնը մեծագոյն համամարդկային արժէքներից է։ Պետութիւնների ժողովրդավարականութեան կողմնակիցներն արձանագրում են, որ իր բոլոր թերութիւններով հանդերձ ժողովրդավարութիւնը հասարակական յարաբերութիւնների կարգաւորման եւ ազգային պետական կեանքի կառավարման լաւագոյն համակարգային հնարաւորութիւնն է։ Ընդգծւում է նաեւ այն, որ ժողովրդավարութիւնը դարձել է միջազգային յարաբերութիւնների կարգաւորման, պետութիւնների խաղաղ գոյակցութեան եւ զարգացման գլխաւոր նախապայմանը։